Achter iedere veteraan staat een thuisfront. Partners, kinderen, ouders, familie en vrienden: zij leven mee, wachten af en dragen hun eigen zorgen. Terwijl de militair wordt uitgezonden, gaat het leven in Maastricht en omstreken gewoon door – maar altijd met een lege stoel aan tafel en de gedachte bij degene die ver weg is.

Het thuisfront kent spanning en onzekerheid. Nieuwsberichten, telefoontjes of juist stilte kunnen zwaar wegen. Toch is het vaak ook een bron van kracht. Hun steun geeft de veteraan de moed om de missie uit te voeren en later de draad van het gewone leven weer op te pakken.

Binnen onze gemeenschap erkennen wij de belangrijke rol van het thuisfront. Zij verdienen net zoveel respect en waardering als de militair zelf. Daarom willen wij ook voor hen een plek zijn van erkenning, steun en ontmoeting.